॥ # . # । + # प 1 \ (4 ¶ 1 ॥ # 1
ग
पमो
शदथ
७
ष
~ ३१,५.
क
१" व
१.1. 914 ^ 1 न 11
9/5 ऽ [1 115€ 115 18101 ७ 0८1 {र
> 10] -.. 0 .}1 ८.1 + कः. ६.8 4 ९..€ २} [,311 ६५.९९ 4.6 141.5.1<. १ 0 (9
181€८1
४ €८9101.... 11. 1८14-८ {| 0.6 #.
१8 | १७.50 €» ८. १,€९3 ५6; 18115183101 -...- 2-८९-८. ज भर्न^.
, 4
€. 07 < | कि
¶ प्र
01, 8171,7
वति वप्त
>^ (सा ^ ला 6.
ह, 101. [. |
ॐ
(0741५ गना एष 50018 07 1108138 ५7) वर 2800६ 07 1084.
^^ ^^ ^^. +\
4519757 00 05 क्क 061, 025 एष प्रष्ठ (^ {.(व^ ^+ णाग 21185810 ^ 17६,
भ¶प् त^ वाणः 45818 ^ 75.
म ^^ ^^
(^^ ; एकवा चव दप एषा 80 एाप68, (दुर्८एा,५र ६047.
1848.
१4 च 9 9 1 = [३ ह, | व+ # 1 ११ # 01 +. प 1 + ॥ क: ^ ५ 0 ५ + | ष ५ १ ४) # ॥ । £ । न ५ #
+ १८१ $ न+ ५ त, १८ 41 117 11094. १४१४५
01144 "4101440 4.49 ८29४
८
९्ञणा (पर्य | 91001 10009) (~ 0 ५ |
। ॥\. "4८91114
| (0 ६। १५८4 8/ ( ॥ £ 4
५१६।९०६ ६।८॥१ ५१।। ४ | ५.१ | 9 4.1
| ३. | (04 112
1
^. (1101171 41 2 11417 ह; # (
^} 2 2 80
दूत्रोयभाषातोा व्याः
धमेगन्धः। ्
तस्य प्रथमं खणड
ॐ यदा
मृससा रचिलं गन्धपच्चकं
यिदेग्रएयपुस्तकच्च ।
कलिकातानगरे
गन्धोय मूदरा्गिताऽभूत्।
कान्द १७७० इ १८४८
ष स ~ सत् ^ १ ९
अदि पुस्तकं ।
मृसालिखितं प्रथमपुस्तक ।
९ प्रथमोऽध्यायः ।
१ ष्रथिव्या अआकाश्स्यचषर्षटिः र दीप्तः खष्टिः € प्टन्यतायाः खष्टिः « शएष्कभमेः ष्टि १९ त्तादोनां खष्टिः १४५ चन्द्रसय्थोदौनां खष्टिः २० मोनपक्िणां ष्टिः २४ ग्राम्यवन्य्- पशादीनां खष्टिः इ इ खरस्य सादश्यन मनुष्यस्य ष्टिः २९ मानुषादौनां भच्ञ्च ।
९ आदित ंश्धूर आकाशं एयिवीच्च ससजं। एथिवी निजना मून्या २ चासीत्, अन्धकार खख गम्भीरजलस्योपरि तस्या, तदानीम् रईखरस्यात्मा तोयानि व्याप्यासीत् | २ अनन्तरं, दीति भवतु, इतीचखरेणाज्ञापिते दकि ग्भूव। तदानीम् ४ खरा दी प्िम॒त्तमां विलेाक्य तमिश्रात् तां एधक् छत्वा दीप्ते नाम ५ दिवसङति, तमिखस्य नाम राचिरिति क्तवान् | ततः सन््यायां प्रातः- काले च जाते प्रथमा दिवसा बभव, € ततःपरं तोयानां मध्ये श्न्यत्वमद्धय तायानिभागदयेन एथक् करोातु। इशछर इत्यादिश्य -गून्यत्व ससजं गून्याद्धस्िततायभ्यः ग्रून्याघःखितता- र यानि एथक् चकार च, ततस्ताटृश बभूव | तद् खरस्तस्य शून्यस्य नाम गगणं चकार । सन्यायां प्रातःकाले च जाते दितीयोा दिवसो बभूव। € यपञ्ात् रंखर इत्याज्ञापयामास, गगणाधःख्ितानि सन्वीम्भांसि णक १० स्मिन् भिलन्तु स्थलञ्च प्रकाश्रतां; ततस्तथेव बभूव । तदूर: स्थलनाम एय्वोति तोयराश्ेनाम समुद्रदृति छतवान् , तचोत्तमं ददश । १९ अपसम् ईश्वर खदिरेश, मेदिन्यां टणानि सवीजोवधयो नानाजा. तीयाः सवीजफलदायिनोा महीरुदाश्च समत्पद्येयून्; ततस्तथेवाभवत् ; १९ अयात् एथिव्यां टणानि सवीजनानाजातीभ्रीषधयः सवोजफलदायिनो
छ न 1
५ अदि पुस्तक । ९ अध्यायः |
नानाव्रिधा च्ता्च जातानि तद्ानीमौशरस्तानि सव्वारुत्तमानि टद्ट- वान् । तथा सब्यायां प्रातःकाले च जातेटतीयो दिवसा बभूव। ९३ अपरम् इंखर आज्ञापयत्, निष्ाता दिवसं एयक् कत्त दिवस. ९४ वत्सर त्तं चङ्निमित्तं नभोामण्डले ज्योतिगेण उत्पद्यतां, तथा वसुन्ध- १५ रायामालाकं कर्तं दीपडव गगण्मग्डले तितु; ततस्ताटगभवत्। इव्यम् ९६ सखस दिवसं शासितुम् मद्राज्येतिरेक, च्णदाच्च शासितुं ततः च्तुद- ज्योतिरेकं, डमे ददती ज्यातिषी उडुनिवडहच्च ससजं। तता धरि चीं \७ दीपयितुं, दिवाराची सितु. तमिद् विद्युति एथक् कतर स्तानि ज्यातींषि गगणमण्डले स्थापयामास; तानि सव्वाणि चेर उत्तमानि ९८ वीत्ताद्धक । तथा सब्याप्रातःकालयोाः जातयोः सताञखतुर्यौा दिवसा ९९ नभव। ततः परः सलिलानां मध्ये विद्धाराथं नानाविधा जलचराः प्राणिना, २० मेदिन्या ऊद नभामण्डले उडयितुं शक्ता विहगा बाल्यम् उत्पद्य. न्ताम्, इतीश्वरः दिश्य टहन्मीनादौोन् नानाप्रकार\न् कौलालचरान् २९ प्राणिन नानाविधखगांखच रृद्टवान् | अनन्तरम् खर, णतान् सव्वान् ९२ उत्तमान् वीच्य खतामाश्िषं जगाद, यूयं पजावन्तेा ब्वंशख भूत्वा सरित्पतीनां सलिलानि परिपूरयत, वसुघावा उपरि विदङ्गमाञख बङ्- लीभवन्तु। तथा सयाया प्रभाते च जाते पञ्चमा दिवसाऽभवत्। ९ ततः परम् खर आदिद, धरायां ाभ्या बन्याख्च पशव उरागा- २४ मिनो जन्तुप्रभ्टतये नानाविधा जन्तवो जायन्ताम्; ततस्तयेव बभूव । इत्यम् रनच्खरा ननाविधान् ग्राम्यवन्यपम्परून् भूमे नानाजातीयान् उर्ङ्म- २५ जन्तंख ष सव्वानवेात्तमान् वाललके| अनन्तरम् इरा व्याचचत्ते, वयं खपतिमत्या सादंश्येन च अादमं २९ (अथात् मनुष्याः) ख्जामः, ते जलचरमीनान् खेचर्विदङ्गान् ग्राग्यवन्य- गन् सन्बथिवीं भूमिख्िलारङमान प्राणिनश्च सतु । रंशरेण २७ ख प्रतिमूत्या मनुष्यः सखटजं; इशखरस्य प्रतिमच्यव स तेन ख्द्छः; परुष- त्वस्त्ीत्वाभ्यां तादा, तदनन्तरम् इश्वर स्ताभ्याम् इव्याश्िषं दद्ा,युवां रट प्रजावन्ता ब्रङ्लवंष्रा च भवतं, एथिवीं परिपूय्य वशौभृतां कुरुत, किञ्च सलिलचरमीनान् खेचरखगान् भमिस्यारङ्गमजन्तंख शिं । संखरापरमपि कथयामास, पश्यतं, निखिलएयि वी्थाः सव्वेस वीजो- ९९ वधीः सव्वान् सवीजफलदरलििनोा मद्धीरुदांख युवाभ्यां भोक्तुम् अद- 2
.
| २ सध्यायः। पदि पुस्तकं | दे
९० दाम् । तथा वन्यपश्ुखेचरखगभ्यो भृमिखितसनजीवेारङ्मजन्तुभ्यञ्च
३९ भोक्त सव्वहरितोषधोरुहमदाम्; ततस्तथेव बभूव । अनन्तरम् इरः खष्टसकलवस्तनि निरीच्य सन्वारद्यत्तमानि ददर्शं । तया सब्थायां प्रातःकाले च जाते षष्टं दिनं बभूव ।
९ दितीयोऽष्यायः। ९ विय्यामवारस्य्म निरूपणं ४ खृष्टेटेत्तान्तः ऽ रएदनुद्ाननिस्माणं ९४५ तस्य सष्ये मनुष्य म्थापनं १८ स्ियाः ृष्टिटत्तान्तख । ९ इत्थम् आकाशस्य एथिव्यास्तदुभयसधानां सव्वे वस्तू नाञ्च खष्टिः सम्पण र बभूव । पञ्चात् सप्तमे दिने इरः खकछ्तकम्माणि समाप्य तस्मिन् सप्तमे २ दिने खछतकभ्या विशशख्ाम। तदा इखखरोन सप्तमं दिनं अशिष्य पवितं, यस्मात् तसन् दिने इशखरेन खञ्लतनिखिलखष्िकाग्यात् विश्रामाऽकारि। ५ ४ ख्ष्िकाले गग्ण्धरि्यारियं विटतिः। यस्मिन् काले प्रभुः परमेश्रः एथिव्याकाण्य ज्ञसजं, तदानीं एथिवयां किमपि चचिं टणं नासीत् ५ च्ते्रिया काप्याषधिख नासीत् ; यतः प्रभुः परमेश्रः एथिवां न ववैवा- € मास भूमे कथिकम्मे कत्ते मनुब्यो नासीत्। किन्तु एधिव्याः शिशिरः समत्थाय सव्व भमिम् खसिद्चत् | 9 अपरञ्च प्रभा परमखखरेण म्दा मन्यं निमाय तस्य नासारन्धं र्प्राणवाया प्रवेशित स सत्प्ाणी बभव | अनन्तरः परभुः परमेश्छरः पुव्वेदिकस्थिते ख्दन्नामकदश उद्यानमकं छत्वा तच खष्टं तं मानवं < स्थापयामास । तच प्रभुः परमेखरः भूमे, सव्वेजातीयान् खदृश्यान् सुखाद्यफलान् पादपान् तस्योद्यानस्य मध्यस्थाने अम्रतं पादपं सद्स- ९० ज््ानद्ातार पाद्पञ्च जनयाच्चकार। उद्यानं सलिलेन सेक्तुम् रका ९१९ खवन्तो ख्दनुद्यानात् निवाय विभिद्य चतुर्भुखी भूत्वा घरावादइ। तस्याः पीश्टानाख्या परथमा तटिनी सुवणात्पादिनी इवीलाः रेणएनिवद्ान १२ वेदित्वा प्रावादइ। तस्य दशय जातरूपम् खतीवोात्तम, तस्मिन स्थाने ९३ रलानि वदूय्यमणयख् जायन्ते। तया तस्या गीदोान्नामिक्रा दितीवा ९४ धुनी समस्तक्रश्देशं वेष्टमाना पावादहइ। तया तस्या हिदेकलनामा दतीया धुनी अश्रूरियाद्श्स्य परव्वदिश्ण पावाद्। तथा तस्याः चतुथ- धन्या नाम फरात्।
8 च्चादि पुस्तकं ३ अध्यायः।
ततः परः प्रभुः परमेखर दमं नीत्वा रुदनख्थितस्योद्यानस्य कम्म ९५ कत्तं तदवितुञ्च नियाजयामास। किच्च प्रभुः परमेखरस्तमित्यादि देश, ९६ रख्तस्याद्यानस्य सकलपादयानां फलानि त्वया खच्छन्दं भोक्तव्यानि; किन्त सदसजञ्ज्ञानदातुः पादपस्य फलंमा भुज्यतां, यता यस्मिन् दिने ९७ तत् खादिष्यसि तस्मिन्नेव दिने निखितं मरिव्यसि।
अनन्तरं प्रभुः परमेखरो जगाद, मनुष्यो यद् रखकाकी तिरेत् तन् न १९८ भने, तस्य साच्तादिव र्कः सकारो मया निम्मास्यते । प्रभुणा परमे- १९ खरेण श्टद्ा निभ्मितानां वन्यपस्ुखेचरखगानां कानि नामान्यादम् करि- व्यतीति वेदितुं वदेश्वरः सव्वेप्ाणिनस्तस्य समीपमानयामास, तदानीं खदम् यस्य यन्नाम चकार,तस्य तदेव नामाभवत्। तदाञखादम् सर्व्वघां ९० पशूनां खेचरखगानां वन््पम्मूनाञ्च नामानि क्तवान्, किन्तु तेषां मध्यत ्ादमा साच्तादिव खकः सहकारी न प्राप्तः अनन्तरं पभुः परमेश्वर २१ चअदमम् अतिनिद्राप्य तस्यां निजायां तस्येकं पञ्चर॑ ग्टदीत्वा व्येण तत् च्ततस्थानं पूरयामास । किच्च प्रभुणा परमेश्वरेण यः पजर अादमानीत- २२ सतेन स रकां स्ियं निम्माय ताम् खदमः सच्चिधिम् खानिनाय। तदा-२द् नीम् आदम् खाचचनच्त, ख्पेव मदीयास्न्राम् अखि मदौोयमांसस्य मांसं; तथ्यं नरादजनिष्ट, तस्माद् अस्या नाम नारीति कारिव्यते। शतद्थे २४ मानवः खमातापितसे परिद्यज्य खभावग्यायाम् असंच्छति, तौ दौ जनावेकाङ्गा भविव्यतः। तदानीम् खादमस्तदभायायाश् नम्नत्वे स्थिते ९५ . तयोरपि लच्नाबाधेष नासीत्
सौ 8 रे ठतीयाऽष्टायः।
९ सपस्य खलत्वंप्तेन मानषाणएणां पतनं ९४ सपेखय शप्ततवं ९९ नारोपुरुषयेाः ष प्नत्वं
९९ ताभ्यां वस्रं दला ञ्खछानतोदुरोकरणञ्च।
परभृणा परमेश्वरेण ख्द्ानां भूचसर्जन्तूनां मध्ये सपाऽतीव खल असीत्। सतां नारीमवदत् अये अस्येद्यानस्य कस्यचिदपि पादपस्य \ पलानि भात परमेश्वरो युवां न्यसेधत्, किमिद सद्यं? तता नारी सपं पावाच, वाम् रुतृस्याद्यानस्य सन्वैषां विटपिनां फलानि भाक्त शक्नुवः इ. केवलम् उद्यानमध्यस्ितस्य पादपरछं फलं प्तीशखरेण कथित, युवाम् ख्तत् पालंमाभुञ्ञाधाम् मास्पु्टत्च, तत् कत्वा मरिष्यथः । तदा भुजगे ४ नारी बभाषे, युवां निखखितं"न मरिव्यथः, किन्तु यदा तत् खादिव्यथः, ५
4
>
१ ३ अध्यायः। आअदिपुस्तकर | ५
तदा युवयोलाचनप्रकाष् भविष्यति; तत रंखर इव भवाभवनज्ञानं
९ लप्यये, र तीशखरो जानाति | तदा नारीतं महीरुह सुखाद्यफलं लाचन- रञ्जक ज्ञानलाभाय वाञ्छनीयञ्च विज्ञाय तस्य फलानि एतयित्वा
ऽ बभजे, खखामिनेच ददा सापि मक्तवान् । तन तवारूुभया नयन- पकाष्ा बभूव, ततस्ता खकीयनम्मतां विज्ञाय वटपचाणि स्यत्वा कटो बबन्धतुः |
= ततो दिवावसाने मध्ययुद्यानं गमनागमनकारिणः परभाः परमेश्वरस्य रवं खुत्वा दम् तस्यजाया च प्रभाः परमश्वरस्व सम्मखात् उद्यान-
९ खानां शखिनां मध्येन्तदघाते। तदा परभुः परमेखखर खादमम् अह्धय
९० बभाषे, त्वं कुच? ततः स उवाच, उद्याने भवतः. ष्रब्दं श्रुत्वा नम्नता-
९९ कारणात् भीत्वा खमगापवम्। स जगाद्.त्वंनम्रासीति कल्लामबेोधयत् ? यस्य छच्तस्य फलं भोक्तु त्वामदं न्यसधं तस्य खत्तस्य फलं किं त्वया भृतां?
५२ तत् आदमा गदितं,त्वंयां याधितं मम सङ्गिनीमकराः, साम्यं तस्य
१३ पादपस्ल फलम् अददात् तन्मया भुक्तां। प्रभुः परमेशखरा नारीं जगाद, त्वया किमिदम् अकारि? नारी बभाषे, सपंस्य प्रवच्चनयादइं अखादम् |
९४ पात् प्रभुः परमेश्वर उरगं जगाद, त्वमिदं कमाकराः, तस्मात् ग्राग्यवन्यपखुगणात् अधि कश्पग्रस्तो भूत्वा वच्तसा गमि्व्यसि, यावज्जीवं
९५ धुलीः खादिष्यसि च। किञ्च त्वया योषिता च त्वदीयवंश्टेन तस्या वंन च परस्परः वैरितां जनयिष्यामि, तेन स त्वदीयश्िर आदनिष्यति, त्वञ्च तस्य पादमले अाहनिव्यसि !
५६ अनन्तरं स नय कथयामास, त्वदौयप्रसववेदनाम् अहम् अतीव वद्धयिष्यामि, ततस्वम् अतिशयकष्टेन सन्तानान् प्रसविष्यसि, तथा खामिने निघ्रीभूव स्थास्यसि स च त्वां श्एच्छति।
५७ ततः पर स आदम कथवाञ्चकार, यस्य पादपस्य फलं भोक्तु त्वामद्ं न्यसेधं, त्वं योधितः कथां निशम्य तस्य पादपस्य फलं अभुंक्थाः, तत्- कारणात् भूमिरभिशप्ता जाता; त्वया यावल्नीवं ज्ञेरं प्राप्य तस्याः
५८ श्रस्यादि भष्िष्यते। तस्यां ्टगालकण्टकानि नानाकरटकिद्रुमा उत्य-
९८ त्छन्ते, तच्च च्तेचरस्योषधोः खादिष्यसि। अपरच्च यस्या मृत्तिकाया चजा- यथा यावत् तस्यां लीनान भविष्यसि तावत् घम्भाक्तमखेन भच्छं माच्यसे
९० यतस्त्वं मत्तिका, पुनरपि मत्तिकायां लौनाभविष्यसि। अनन्तरः आदम्
तस्या योाधिता नामधेयं हवा (अथात् जीकैनीति) चक्रं, यतः सा सव्वघां 5
(
द् छादि पुस्तकं | ४ ऋअध्यायः।
सजीवलाकानां माता। ततः प्रभुः परमेशखरः चर्म्मणा वसनं निम्माय २१
अद्म तस्य भाग्याच्च परिधापयामास।
ततः परः प्रभुः परमेखर उवाच, पश्च, मानवो भमभगञ्च विज्ञाय २२
अस्साकमेकडवाभवत् ; इदानीं स इस्तं प्रसाय्थे अमूतदच्तस्य फालं
ष्रातयित्वा तद् भुक्ता खमरा न भवेत् । तदथं पभुः परमेश्रस्तम् रदन् ९३
उद्यानात् अपसाय्धे तदुत्मादिन्धां मृत्तिकायां छषिं कन्तु तं न्ययोजयत्
स्व्थंस तं मानुषं दूरीलछत्य अमततसेः पम्धानं रत्ितुंर्दन्उद्यानस्य २४
पृब्बस्यां दिशि बुणायमानतेजोामयखङ्धरान् किरूवः स्थापयामास ।
४ चतुधाऽध्यायः। ९ काविल्ाविला डेत्तान्तः ९.दाविला बध्रात् काविलः शप्तलं १९ काविलेा बंश्णवलिः २५ ता जनन । । अपरः अद्मि खजायां इवाम् उपगते सा गभिणी भूत्वा काविलं (अथात् लाभनामानं) पु्नमेकं पसुघुवे कथयामास च."परमेखखरात् मम युक्तैकरलाभे जातः) मच्ात् सा दानिलं (अर्थात् अलीकनामानं) तस्य सद्धादर प्रसुषुवे; स इाजिल् मेषपालकः, काविल् च छषीवल अ सीत्। कालपरिणामे काविल् खीयजछलषिकम्मणः कियत फलम् परमेखरमुदिश्य
उत्ससजं। तया हाविल् खपशुव्रजस्य कतिपयान् प्रथमजातान् पुपश्रन्
उत्छसजं । यरमेश्चरः बिलं तेनेोत्युं वस्त॒ चान्वगरह्णात् किन्तु काजिलं तेनात्बुदट वस्तु च नान्वग्टह्ात्, तत्कारणात् काबिल कुष्ा विष- खवदना बभूव । ततः परमेश्वरस्तम् उवाच, त्वं कुतः कध्यसि ? कुतख् विषसवदनोा भवसि? यदि खुभं करोषि, तदा किं नानुग्ह्यसे? यदि सुभं न करोषि, तदं पापं दारि तिष्टति । तव भ्वाता तव वश्रीभूव स्थास्यति, त्वञ्च तं प्च्छसि । अपरच्च कािल् खीयम्नाचा इाविला स संललाप; तत्प्र्चात् तयोः च्तेचं गतयोः सतोः काविल् अाकम्य खीयभ्वा तरं इाविलं निजघान ।
तदनन्तर परमश्वरः काविलं पप्रच्छ, तव भ्राता इाविल् कुच
+|
ह
2
©
)|
९
ततः स परद्युवाच, नादं जानामि, किमदं निजभ्रातूरच्तकः? ततःस ९०
कथवामास्, त्वया किमकारि? तव म्नातुः फाणितं भम्या माम् आङ्-
©\ यति । अता या भूमिस्तव स्ताभ्यां हतस्य म््ातुः ए़्ाणितं पीतवती १९ तस्यां भूमा तमभिग्प्ता भर्व्सि। ततः कषिकम्मखणि त्वया क्रतपि बड- १२
8
8 ध्यायः | स्यादिपुस्तकं | ७
१२ रस्यं नोत्यव्छते, तथा त्वं घरि त्यां पथ्येटन् भ्रमन् च भविष्यसि । ततः १४ काबिल परमेशखरः बभाषे, रख्तादृष्ा दण्डामयान सह्यः। अद्ययदि त्वं माम् अस्मात् स्थानाद् अपसासरयसि, तदहि तव समन्ताद् वदि गत्वा पथ्थेटन् स्मन् च भविष्यामि तथाकोपि मानुषो मां प्राप्य इनिष्यति। ९५ तदा परमशखरो जगाद, यः क्त् काविलं हनिष्यति, तस्य सप्तगुण- दण्डा भविष्यति, तरूात् कापि तं वीचय वथा न इनिष्यति, तदधं पर- मेश्चरः काविलि चिङ्कमेकं निदधे । ९९ काजिल् परमेश्वरस्य समन्तात् प्रस्थाय रख्द्नः पृव्वेस्यां दिशि नाद् १७ नामनि दषे न्युवास। अनन्तरं काबिलि खभाय्थामुपगतेसा गभंवतो भूत्वा इनेाक्नामानं पुन्लं प्रसुषुवे, किच्च स नगरमेकं निम्माय खपुच- १८ नामानुसारण तस्य नगरस्य नाम इनोाक् चक्रं । तस्य नाकः पुच्च ररद्, इरदः पुन्ना मिद्भयायेल्, मिद्ध यायेलः युच्च मियुश्णयेल्, मिथशायेलः ९९ प्ले लेमक्। तस्य लेमको दे जाये, खकस्या नामधेयम् आदा तदन्याया ९० नाम सिल्लासीत् १ तसा चादाया गभ॑ जातयो यावल्, स टूव्य्टहवा- ९२९ सिनां पश्युपालकानाम् आदिपुरुष आसीत् । अपरं युवलनामा तस्येकोा ९२ स्ताता वीणावाद्कानां वंशौवादकानाञ्चादिपुरुष असीत् । किच्च सिल्लञाया गभंजन्मा तू वल्काबिल्नामा पुः पित्तलस्य लास्य च नाना- विधं कम्मे कन्तः निपुण आसौत्; तस्य तू वल्काविला नयमा नामिका २३ भगिन्यासीत् । पात् लेमक् खभा्यं अवदत्। ह आदे पटण मदाक्यं हे सिन्ते त्वञ्च तत् ष्टण । दे मन्नाी य॒वाभ्ां मे वाक्ये चेता निधीयतां | आक्रान्तः सन्नहं पुव्व हतवान् लाकमेककं | अघछातः सन्नहं तेन युवानं हतवान् नरं। ९४ फलं बधस्य काबेला यदि सप्तगुणं भवेत्| गणितं सप्तसप्तव्या मद्स्य फलं भवेत्| २५ अनन्तरम् खादमि पुनश खभाव्याम् उपगते सा गभवती मूत्वा पुच्चमपरु प्रसुषुवे, तथा काविलाहतस्य हाबिलः प्रतिनिधिरूपं पुच्लमपरं इखरो मद्यं दत्तवान् इति कथयित्वा सा तस्य नाम शत् ९६ (अथात् प्रतिनिधिं) चके । अनन्तरं तस्य शतः पुत्चे जाते स तस्य नाम इने चक्र; तदानीं लकाः परमेश्वरस्य नान्नि प्रा्थ॑नां कत्ते प्रारभन्त म
|
< आदिपुस्तक | ५ अध्यायः ।
५ पञ्चमोऽध्यायः ।
१ अआदमा विद्रतिः € शेता विद्तिः € दना विदटतिः १२ कंनना दितिः १५ मदखललला दितिः १८ येरद्ा विदटतिः २९५ नाका विदटतिः २५ भिशश््लद्दा विति; रर लेमका विदटतिख । च्ादमे वं्रावलिविवरणमिदं | यदेशखरो मनुष्यं ससज, तदा इ खर-
सादृश्येन तं र्वान् । स्त्रीत्वयुं स्वाभ्यां ताव् अखटजत् ¦ किञ्च तयोः खङ्टि-
दिने ताभ्याम् अशिषं दक्वा खादम् (अथात् मनुष्य) इति नाम चकरार। तत आदम स्तंशदधिकष्त वत्सरे वयसि तस्य सटप्र तुल्ये च युत्ते जाते इ तस्य नाम श़ोतं चक्रं। अस्य एता जन्मनः परम् खादम् अङ्शतानि ४ वघाणि जीवन् पच्लान् कन्या जनयामास । साकल्येन चिंशदधिकन- ५ वप्रतवषेवयसि सति तस्य म्टत्यु बभव । ततः पर॑ एतः पञ्चाधिकष्एतवत्सरवयसि सति इ्नोाशनामा तस्य € प॒च्चो जज्ञे । तस्य जन्मनः परं शत् सप्ताधिकाटश्रतानि वाणि जीवन् पच्चान् कन्याख जनयाच्चकर । साकल्येन दाद्श्धिकनलष्रतवत्सरवयसि सति तस्य ग्टव्यु बभूव |
ङनोाप्य नवतिवत्सरवयसि सति कनन् नामा त्स्य पन्ना जच। ९
तस्य जन्मनः परम इनाश पञ्चदश्यिकार्श्तवघाणि जीवन् पुचचान् ९०
कन्याश्च जनयाच्चकरे। साकल्यतः पञ्चाधयिकनवश्तवत्सरवयसि तस्य ५९
मरणं बभ्व। तस्य केननः सप्ततिवत्सरवयसिं सति महललल्नामा तस्य पन्ना ५२ `
जसे। तस्य जन्मनः परं कनन् चत्वाररिश्रदधिकाद्टश्रतवत्सरान् जीवन् ९
पुच्लान् कन्याश्च ज नयाच्चत्रो । साकल्यतेा दश्पधिकनवश्तवत्छरवयसि ९५४
सति तस्य ग्टति बभूव । तस्य मदहललेलः पञ्चघद्धिवत्सरवयसि सति तख येरद्नामा युत्त ९५
जते | तस्य जन्मनः परं महनललेल विं शदधिकाश्रतानि वघाणि ९९
जीवन् पुच्चान् कन्याश जनयाच्चकरं | साकल्येन पञ्चनवव्यधिकारृश्त- ९७
वत्सरवयसि सति तस्य ग्टति बभूव । चेरदा दिषद्यधिकश्तवत्छरवयसि सति इनेाक्नामा तख युक श्ट
जन्ने। तस्य जन्मनः परं येरद् अदशतानि वघाणि जीवन् पुच्चान् १९
कन्या जनयाञ्चकरो | साकल्येन दिषष्टधिकनवश्तवत्छर वयसि सति ९२०
तस्य मरणं बभूव । ५
9
द् ध्यायः | चादि पुस्तकं । €
९९ नेक वयसि पञ्चषद्िवत्छरे सति मिधुशलदनामा तस पुत्तो ९९ जद्धे। तख मिथूशेलद्ा जन्मनः परः नोक चीणि शतानि वषाणि ९६ यावत् ईरण सादं गमनागमने चकार, तथा पुच्लान् कन्याख जनित- वान् । साकल्येन तस्य पञ्चषध्धिकश्तचयवत्सरवयसि सति इनाक् ९४ डंश्वरस्य सदगामो सन् अन्तदंघे; पलत रंश्चरस्तंनिनाय। ९५ अनन्तरं मिधूशलङः सप्ताशी्यधिकशतवत्ससर्वयसि सति लेमक् ९९६ नामा तस्य पच्च जज्ञे। तस्य जन्मनः परं स द्यशीयधिकसप्तशतानि ९७ वघाणि जीवन् पुच्लान. कन्याश्च जनयाञ्चवो। साकल्येन मियुरेलदः ऊनसप्तत्यधिकनवश्तवत्सरवयसि तस्य मरणं बभूव। ९८ ततः परु लमका द्यण्टीत्यधिकश्रतवत्सरवयसि तस्यकस्मिन् पत्तर जाते भूम्याम् स्माकं परिखमजेश्यो जनयिता यः परमेशखरस्याभि- ९९ श्प आखाते, तचास्माकम् ख पुत्लः सात्वनां जनयिव्यतोति निखिद्य ९" लेमक् तस्य प्लस नाम नादं (अथात् सान्वयितेति) चकार | तख नादस्य जन्मनः प्ररं लेमक् पञ्चनवत्यधिकानि पञ्चश्रतानि वाणि ९९ जीवन् प्रान् कन्याश्च जनितवान् | साकल्यतः सप्तसप्तत्यधिकसप्तणएत- ६२ वत्सरवयसि तस्य म्टति बभूव । पख्ात् नोइस्य पञ्चश्तवत्सरवयसि सति शम् हाम् येफत् नामकास्तस्य चयः पल्ला ज्र ।
क ह् षष्टाऽध्यायः । ९ नचितविवारस्य कथनं ५ मानुषस्य दुटलात् क्ञावनकथनं < नेादर्वष्ावलिः १५४ अणवपातनिम्माणएकथयनञ्च ;
९ इव्यंमेदिन्यां मानवानांर्डासबां तेवां बडलासु कन्यासु च जातासु,
९ इंशरीयलोका रेदिकलेाकानां कन्याः परमसन्दसीः समीच्य खखमनेो-
रम्याणां नारीणां पाणिग्राह कत्तमारेभिरे ¦ अतः परमेचखरः कथयामास, ममात्मा मनुव्येषु सव्वदा नाधिरूसखति, यतस्ते पापिना मांसपिणमा- चाच, तेवां जोवनकालाः कवलं विंशत्यधिकश्तवत्सरा भविय्यन्ति।
४ तदानीं एयिवयां महावोरा खासन, तयेश्वरोयलोकानां वीग्याद् रेहि- कलाकानां कन्धानिवदस्य गभ^जाता अनेके सन्ताना असन् ; रखतएव पूव्वेकाली याः प्रसिद्धा महावीराः।
५ अपरम् एथिव्यां मानुघाणां नानाद्याचाराः सव्वेदा मनःकल्पनोा-
€ त्पज्तिच्छ दुष्टा डति परमेश्वरा ददश; किञ्च पुरमेश्वशः एथिवयां मानुषस्य © 9
१० अदिपुस्तकं | ७ ध्यायः
खद्टत्वात् एचन् मानसेऽनुतपन् कथितवान् अहं खरटख्ान् मानुषान् लघ्या एथिवौं परिव्वरिव्यामि । तेः साड उरङ्गमान् पदरगांश्च जन्तून् ° खेचरपच्तिप्रग्टतींञ लो्यामि; वत र्षां सजनकारणात् ममान्तापोा ८ भवति । किन्त नाहः परमेशखरस्यानुग्रइपात्रम् अभवत् ।
नादस्य वंश्रावलिविवरणं। स नोदः खवंरे साधु धामिकश्च सन् ९ खरस्य सहगाम्यासीत्। तथा शम् हाम् यफत् नामानस्तस्य चयः ९० पच्च जजिरे अपरच्च इश्वरस्य साच्ताद् एयिवी दुष्टा दाराल्येन १९ पुणा च जाता। एथिवी दुष्टा एयिवोख्थानां सुव्वघां पाणिनां पन्थान ६२ सदोाघाः, ईखरः एयिवीं निरीच्य तद् दृषवान्। तत श्वरो नादहम-१द वदत्, मम गाचरे सब्च्घां प्राणिनाम् अन्तकाल उपस्थितवान्, यत- स्तेषां दोाराढ्येन एथिव्याः परिपृणत्वात् अदं एयिव्या साधं तान् सव्यान् विनाग्यिष्यामि। त्वं गाफरकाटेन पातमेकं निमा, . तथा ९४ तस्य मध्ये वा्ानि छत्वा तस्यान्तर्वहिख सजंरसेन लिम्प। तस्य दैष्थं ५५ इस्तानां तचयं, विस्तरः पच्चाणड्स्तप्माणः, उष्ठता च चिश्ड्धस्त- प्रमाणा इव्यं तं निमेहि। तस्योपरि दस्तेकायेा वातायनं निमाडि, ९९ तस्य पारं दारं कुरू, तया तस्य प्रथमद्तोयदटतीयकारानि निमाडि । यताम् ाकाशस्याघःख्ितान् सव्वप्ाणिने नाशयितुं ए{िवीम् अद्धि- १९७ राक्ञावयिष्यामि, तेन एथिव्याः सव्वेप्राणिनः प्राणान् परिः्यच्छन्ति। किन्त त्वया सारम अद्धं नियमं निरुयामि ; तेन त्वं खएुच्चान् खभाख्धां ६२
पच्च नधृख सङ्गिनः छत्वा पतम् अराच्सि । प्रतिजाव्यन्सारतः सकल- ९९
प्राणिनां स्लीपुरुषाणां युग्मानि समादाय प्राणस्च्ताथं तानि खेन सदह
(~ ति ५ { = = { > | पातमानय । फलतः पर्ति पश्यूनां भृम्स्यारोगामिनाच्चद्ा दा र२०
खसखजात्यनसारतः खखप्राणरच्ताथं तव समीपे गमिष्यतः | अपरं २९ युष्माकम् रुतेवाच्च भाजनाथम् उपयक्तव्याणि समानीय खसमीपे सज्चिन । तता नादस्ताटृश्रं चकार, इखरस्याच्ान्सारतणव सन्बोणि २९ कमाणि छत वान् | २ ७ सप्रमाऽध्यायः।
९ पातमारादढं नादं प्रतौखरस्याज्ञा ७ नदस्य तस्य परिजनानां पश्ुप्रभ्टतोनाञ्च पातारहणं ९७ क्ञावनविवरणं।
प्ररमश्चरा नाहं बभाषे, त्वं सपरिवारः पातम खार, यत इदानीं १
त
वि क क
------ >“.
# व
=
~~
----- - ----~__--__~_~__----~-_~~_-~~~~~-~~~~_~~~~~_-~--+~~~~~~-~~
त्वामेव साधुं पश्याम । चतः एथिवयां वथतषां वंशल्तिष्टेयुः, तदथ ९.
40
€ अध्यायः | चादि पुस्तकं । ११
₹ युचिपम्रनां स्तीपुरुषान् ग्टहीत्वा प्रतिजातिसप्तयुम्मानि, खशखचिपश्रू- नाच्च स्तीपस्वौ गटदयीता खकीकजातरेककं युग्मं, तथा खेचरपच्िणा ४ स्त्रीपुरूषो ग्टहीत्वा प्रतिजाति सप्तयुग्मानि खेन साद्धं नय । वतः सप्ता- हात् परम् अदं चत्वारिष्एत् दिवाराचीः एथिवयां वषेविष्यामि. ततः ५ एथिवां मवा खान् सव्वान् प्राणिना लो्यामि। तदा नाहः परमे- ९ खरस्याद्ानुसारतः सव्वाणि कम्माशि छतवान्। तयस्य नादस्य षघट- ्तवत्सरवयसि एयिवयां जलाज्ञावनं अभवत्। ० तता जलाक्ञावनभयात् ने डस्तस्य भाया तस्य पुच्लाः पु च बध्व सव्वं र्पातम् खारुरूड्धः । तया नाहं प्रतीखरस्याद्ानुसारात् खुडाखुल- < पखुपत्िभूचरोरोगामिजन्तवञ्च स्ोपुरुवाः युगं युग्मं नाहसन्चिधाने ९० पोातमारूरुडः। पश्चात् सप्ताहे गते एधिव्यां जलाक्ञावनम् रेभे । तता १९ नाहस्य वयसः षट्श्ततमवत्सरस्य दितीयमासस् सप्तद़दिनि मदा- समस्य सव्वीणि परखवणानि बभञ्जिरे, गगण्ख्यानि मेघद्ाराणि च ९९ सव्याणि म॒क्तानि ५+ततः एथिव्यां चत्वारिंशत् दिवाराची महती र्षि १३ बभूव । तस्मिन् दिने नादस्तस्य जाया शम् हाम् येफत् नामकास््रयः ९४ पुच्लास्तिखः प॒च्तनध्वख पातम् आरूरूडधः । प्रतिजातिम्राम्यवन्यपश्वः ९५ प्रतिजातीया उरोगामिभू चराः प्रतिजातीयाः खेचरुपच्तिणच सव्वजी- वज्नन्तूनां स्त्रीपुरुषा युग्मं युग्मं भृत्वा नास्य समोपे पोतम् अरान्। १९ किञ्च र खरस्या्ञानुसारात् सव्वघाणिनां स्त्रीपुरुषाणां युग्मेषु समारूठष परमखरा दारं रराध । ५७ इत्यं एथिव्यां चत्वारिंशद् दिनानि यावत् जलाज्ञावने बभूव, तदा- १८ नीम् अ्ु छद्धासु पाताग्टदः विद्धाय नभासे। ततः करमशः एवाम् ९९ अतीव जलदौ सव्यां पाता जलघ भासमाने जगाम । इत्यं एथिवयां २० जलं भ्टशं वधे; तत अकाशस्ट नोचस्थाः सव्वं पान्नतभूधरा ममच्नुः। ९२९ तदुपरि पञ्चदशहस्तान् यावत् जल उत्थिते सव्वं पव्व॑ता अमज्जन्। ९२ तेन भूचराः सकलप्राणिनः फलतः पल्तिणा ग्राम्या वन्या पश्वः एथिव्या उसागामिजन्तवः सव्वं मनुय्याञख ममुः उव्वभूमिस्थताः सकल- ९२ प्राणिनाममुः | इत्यं एथिवीवासिनः सव्वेप्राणिनः अथता मनुजा पशव उरङ्गमजन्तव आकाशोयाः सकलपलत्तिणख विनेखुः; एयिव्याः सव्वेणव ९४ विलुप्ताः केवलं नाहस्तस्य सङ्िनख योतस्थाः पाणिना जिजोवुः। इत्यं एथिव्यां साद्धश्रतदि नानि यावत् अापत्तस्थुः 6 ° 11
९२ व्यादिपुस्तकः । < अध्यायः
==
८ अषटमाऽध्यायः।
१ श्ञावनस्य दासः ९ द्रोणकाकस्योङड़ायनं ९० कपेातस्योङायनं ९५ पेाताद् वरोादुमीञ्- राज्ञा २० दंखरमदिश्य नादस्य वनं तं प्रतोञ्चरस्य प्रतिज्ञानच।
ततःपरम् शखरा नादं तस्य सङ्गिनः पात[स्थतान् प्ादिसकलपा- रिनःस्मत्वा एधिव्यां घबलवायुं वाहयामास तता जलं निवत । अपर मदहासमदस्य पद्वष वियतो मेघदारेषु च रुद्धेषु नभसा वैच निं त्सति क्रमणश्स्तायं वदत् साश्तदिनान्तेभम जक्तासः;तदा सप्तम मासस्य सप्तदश्दिने खरार्ट नान्निभूघरे पातो लगन् तस्था । अनन्तर ४ मषा दशममासं यावत् तायं वहत् सतकतर बभृव; तस्य दशम ५ मासस्य प्रथमेऽहनि मदीध्राणं ष्टङ्गानि दटशिरे।
ततः पुनश्त्वारिश्दिनेषु गतेषु नादः पोतस्य खनिभ्मिलं वातायनं मेाचयित्वा जनाणकाकमेकम् उङायामास । ततः स प्रस्थाय मदिन्या प््रोघणं यावत् यातायातं चकार। पञ्चाद् नादा भुग्या वारिक्ासं वेदितुं युनः कपोतं उडावाच्चकार। तदा मच्यास्ता खाच्छादि तत्वात् स पदापणायस्थानमलभमानः पुनरपि पोते तदभ्यासं घव्याजगाम; तदा ने रा इस्तं विस्ताथ्ये कपातं त्वा पाताभ्यन्तः खसमीपम् आनयत् ।
ततोाऽपरसप्ताहं विलम्ब्य नाहः पातात् तं कपोतम् उड़ावाञच्चकार। ९० ततः स चञ्चा जितदच्तस्य अखभिनवपचमेकम् आदाय सन्ध्यायां तस्य ९१ सल्लिधिं प्र्यायय; ततः एधिया अपां सा जातडति नादो नुबधे। ९९ नन्तरम् अपरेकसप्ताङे व्यतीते तेन सखव कपात उडायाच्चक्र, किन्तु स तल्चिकटंपुन न प्रत्याजगाम | नोाहस्य वयसः षटइएतवत्छराणां पर- ९ वत्खरस्य प्रथममासोयप्रयमदिने मदिन्या अपश्राषणं जातं; तता नादः पातस्यापरिभागं विम्य निरीच्छ भृमिं खष्कां ददश । इत्यं ९५ दितोयमासस्य सप्तविंशं दिने एथिवी खुष्का ्भूव।
ततःपरम् उरा नादम् अवदत्, त्वमिदानीं खजायां पुच्लान् युल्लब- ९५ शख सङ्गिनः छत्वा पोताद् अवराद । अपरं त्वया साङ्ग पसुपच्ुरङ्म- ९९ प्रभ्टतया ये ये जीवच्जन्तवः सन्ति, तान् सकलान् त्वया सद वइिरानय; ९० तेन ते धरण्यां बवे भूयासुः धरण्यां पजावन्ता ब वंशा भूयासुः। तदानीं नादः खजायां पच्चान् पच्चवधूखग्टद्ीतवा पोाताद् अवरुरोह । ९८ च्चपरः खखजात्यनु सारतः सव्वं पशवः पच्तिण उरागामिनः सकलभूचर- ९९ जन्तव नियेयुः। ˆ
#॥ © ॐ
12
१ € अध्यायः | स्मादि पुस्तक । १९
९० तदनन्तरं नाहः परमेखरम् उदिश्य यज्ञदेदिं निम्भाय कतिचित् स्मुचिप्मून् कतिचित् शचिपत्िण् ग्टहीत्वा वेद्या उपरि जुदाव।
९९ ततः परमेखर स्तस्य सुरभिम् खाघाय मनसि कथयामास, मनष्याणां दोषात् पुनः एथिवीं नाभिश्प्ये; यद्यपि आबाल्यकालं मनष्याणां मनःकल्यना दुद्धा तथापि यथा समदाः तथा पुनः कदापि सकलान्
९९ प्राणिनो न संहरिष्यामि । यावत धरिची तिति तावत् वपनस्य क्तनस्य च समयः तथा श्यीतं ग्रीश्रः शोतकालोा यीश्मकालचख दिवा राचिख खतेषां सव्वंघां निढत्ति ने भविष्यति।
क ८ नवमा{च्ययः। १९ नें प्रतीशरस्याशोव्येवनं ठ नादेन साद्धे इञरस्य नियमस्थिरौकरणं ९८ माषस्य सत्तताटत्तान्तः कनिष्ठपत्तस्य हामाभिशपनं ८ नादस्य मरणञ्च।
९ च्यनन्तरम् इरा नद्धं तस्य युच्चान् दव्याशिवं जगाद, ययं प्रजा- ९ वन्तो बड व्र भूत्वा मेदिनीं परिपूरयत। धरण्याः सव्वं पश्वः खचरविहगा भूचरा उरुद्गमा जन्तवः सागरीयमीनाः सव्वं युष्मत्ता भौतिमन्तः शङ वन्तख भविष्यन्ति, रुते युद्राक दत्तेषु समपिता ३ ओसते। स्वं गतिमन्तः प्राणिना युष्माकं भच्छा भविव्यन्ति, इरितोा- ४ घी डव युष्मभ्यम् रतान् अद्ाम्। किन्तु सजीवनम् अथात् स्ाणितं ५ पललं मा भुञ्ञोध्वं । अदं युष्माकं जौीवनरूपस्य शाणितपातस्य परि्शिधं कारयिष्यामि; अदमकेकपयुं खकोकमनव्यच्च नरहव्यायाः ९ परिग्ाधं कारयिष्यामि। यः कित् मानुषस्य शोणितं पातयिष्यति, मानुषेण तस्य श्रोणिं पातविष्यते; यत खरः खसादृश्येन मनुष्यं ° ख्ट्वान् | युयं पजावन्ता बडवंशाचख भवत, किञ्च धरायां बङतरा भूत्वा बद्डिष्णवेा भवत । ८ अपरम् डरो नाहं तस्य सङिनः युच्चांख बभाषे, पश्यत वुश्राभि- € यंश्माकं भाविवंशे य॒भ्माकं सङ्गिभिः पेताल्िगतवद्धि यान्यवन्यपडभिः ९* पत्तिप्रभ्टतिभिचख एयिवीस्थितेः सकलप्राणिभमिचख सद निव्रममदं सिरी- ९९ करिव्यामि। अदं य॒श्राभिः साद्धम् णखनं नियमं स्िसोकरामि, जला- ज्ञावनात् सकलप्राणिनः पुन नं विनंच्छन्ति; एयिव्या विनाश्णथं जलाल्ञा- ९९ वनं पुनः कदापि नभविष्यति | रंश्वरोऽपरम् अकथयत्, दं युद्माभिः
सद युष्माकं सङ्गिसकलप्राणिमिः सदह यं नि्यनियमं स्थिसीकरामि, 13
(
९९ चादि पुस्तकं । १० ध्यायः ।
तस्येद मेवं चि ङ्न स्थास्यति । चदं जीमूते खीयं कोदण्डं स्थापयामि, तत् ९३ धरण्या साकं मदीयनियमस्य लच्छ भविव्यति। यस्मिन् समयद्धं धरण्या ९४ ऊ2 पयोदान् सच्चारयिष्यामि, किच्च तत् पयोद काम्भकं दशिष्यते, ९५ तस्मिन् काले युद्राभिः साजै सव्वपकारप्ाणिभिख सादं ममायं नियम छास्ते, इति मया संस्मते सति सकलपाणिविनाप्ाययुन नं जलाक्ञावनं भविष्यति | यतः एयिवीख्ितैः सकलप्ाणिभिः सम मदौीयचिरस्थायी ९९ नियमोन्तोति मम स्मरणाथं पवोद्काम्मुक्तं प्रति मया टष्टिरयिच्यते। ङश्वरोा नादं जगाद, च्ितिख्ितेः सकलपाणिभिः साकं मतस्थापितस्य ५७ नियमस्य लच्तण{मद भविष्यति । स
एम् हाम् येफत् नामानो नोाहइस्य ये चयः पन्नाः पाताद वह्िराग- र्ट च्छन्. तेषां मध्यं हाम् किनान् वंशस्य पूव्वपुरुष असीत्। नादस्यत- ५९ स्िभिः पुतः सव्वा घरिची यानरे। अनन्तरः नादः छषधिकम्मणि पत्तः २० सन जाच्ताटच्तान् रोपितवान्। ततः स द्रात्तारसं पीत्वा मत्तः सन् ९९ दू ष्यमध्ये विवस्त्रा भृत्वा निपपात । तदा किनानः पिता हाम् खतात २९ नम्मं विलाक्व बहिःखयोद्धा भ्रातरा वास्णबभाषे। तदानीं शाम्ये- २३ फता वसनं ए्रद्धीवा खन्धे निधाय पात् व्रजित्वा न्नं तातं समा- च्छादयामासतुः, ते पराद्चुखा भृत्वा तजित्वा जनकस्य नन्नतां न वोच्ताञ्चकराते | ततः परं नाहा बात्तारसस्य निद्रातः प्रबध्य खौय- २४ कनिष्सुतस्य तद्ाचरणं विज्ञाया,
ऋभिप्रप्तः किनान् स्या भ्ाटचेटकचेटकः। २५ पुनख तन्तं | षमः प्रभुः परुषा यः स हि घन्यत्दमाप्रुयात्। ९९
भविप्यति किनान्नामा एमाख्यपरिचारकः॥
येफतश्ान्नतिः सम्यग् इंशखरण विधास्यते । ९७
दूष्ये वत्ति शामः स तद् दासा भविता किनान्॥ जलाक्ञावनात् परं नादः पुनः सादशतचयवत्छरान् अजीवत् । ९८ किच्च नाहः साकल्यतः साद्धनवश्तवत्छर्वयसि प्राणान् तत्याज । ९९
न १० द् गशमाऽत्यायः। १ येफते वंश्ावल्लिः € हासा वंशावलिः २९ शमे वंश्ावलिः।
तस्य नदस्य शम्. हाम् येफत् नामकानां चचां पुच्लाणां वंशा- ९ 0 14
--- ----~-- -------~ -- ~-<---
१० ध्यायः । अादिपुस्तकं | ९५
९ बलिः; जलाक्नावनात् परं तेषां रखते सकलपुच्ला जकर | गोामर माजुज् मादय् युनान् तूबल् भ्श्क् तोस्स् रखते येफतः पुच्लाः। अखिनस् ४ रीफत् तागम, इमे गोमरः पुच्लाः। इली श्रा त्श कित्तीम् दोादानीम्, ५ इमे यूनानः पुन्लाः। रुतेभ्यो नानेपद्वीपीया देवपुजकाः स्थाने स्थाने विभक्ताः सन्न॑वाच्च एथक् एथक् भाषावंशजातये नभवुः। ९ तथा क्रुश् मिसर् पुट किनान्, इमे हामः पुचाः। सिवा इवीला ° सवता रयमा सव्तिका, डमे क्श पुच्चाः। रयमाः पच्च शवादिदनो । ८्खपर कूशः पुत्तो निमरोद् स एथिवीमध्ये पराक्रमी भवितुम् खारमत। ९ परमेश्वरस्य सात्तात् पराक्रान्तो याघो बभूव; तस्मात् लोका खद्यापि दृष्टान्तमिमं कथयन्ति, परमेश्वरस्य समच्तं निम्नाद् इव पराकरमीं ९० व्याधः | किञ्च शिनिवरि दें बाजिल्-णरक्-अक्तार्-कलनी, रतेषु ९९ सव्व॑घु नगरेषु तस्य प्रथमं राज्यं बभूव । तदेशात् च्ाखुरो निगेव्य ९२ निनिवी रसिदिबोत् केलः; निनिवी कंलद्धा मध्यस्ितं मद्ानगरं ९३ रोषन्, ख्तानि भगराणि निमंमे। अपरं लदीव अनामौव लिदावीय ९४ नप्तुद्धीय प्रधी, पिलेदोयानाम् आदिपुरुषः कसल दीय, कप्तारौव, ९५ रखते सव्वं मिसरुः पु्लाः। तस्य किनाना च्यः पत्तः सीदन्, ततः ९६ परः देत्, ववृघीय इमरीय गिगाश्ौय, हव्वीय अर्काय सीनीय ९७ अर्वदीय सिमारीय हमातीया रतेः पुतैः किनान् रेशा व्याप्त आसोत् । १९८ ततः सीदानोा गिरर् दिशि असामार्भ्य सिराम् अमारा खब्मा १९ सिवेवीम् लेशं यावत् किनानीयानां निवाससीमासीत्। र्ते सव्वं ९० हहामो वंशः, किन्त खतघां मध्यं जातिकुलभाषादश्णनां भेद असीत् ९९ येफतोा ज्येष्टा भ्नाता एणम् इत्रीयलाकानां आदिपुरुष आसौत्, ९९ तस्यापि पुच्चाः पु्युच्चासन् । णते तस्य वंशा, खलम् ष्माखुर अफच्तद
२दलुद् अराम्। अरामो वंशा ऊष् इल् गर् मश । अपफच्तदा वंशः | ने क = (स [= ~~ ९४ एलः एल हस्य युच्ल रखबर्। खरा दा पुल्ल रकस्य नाम पेलग
९२५ (अर्थात् भागः) यतस्तदानीं रथिवी विभक्ताभवत् ; तस्यभ्नातुनाम
। ९६ यक्तन् | यक्तनः पुल्ल अलमादद् प्रलपा हत्समावत् यरद इदाराम् । २७ ऊघल् दिक्त खवल् अवीमायेल् शिवाखफीर् इवीला वोावव्. खतं
रन यक्तने वंश्ः। आ मेषातः पृव्वं दिषीय सिफारभूधरः यावत् तेषां वस- २९ तिरासीत्। रखते सव्वं श्रामो वंशः; रखघां मध्ये जातिकुलभाषादेश्णनां विभि ५ [क [स =~ॐ ~ ष २० भेद सीत् । र्षा कुलजात्या भदे सत्पि तं नादस्य एत्लाणां वंशप 15
( ९६ खादि पुसतक । ११५ खध्यायः। = क ॐ ॥ चासन्; किश्च जलाज्ञावनात् परम् रुतभ्या नानाजातवः चिता विभक्ता ३९ अभवन्।
क १९ एकाद् शाशध्यायः। ९ बाबिला निम्भारेन ज्लाकानां भाषाया भेदनं १० शमा वंशवलिः १७ तैरस्य चं शावलिः २० तरस्य दूत्रामेा लार दारणं प्रति गमनं तच तरस्य मरणञ्च।
पञ वसुधास्थितानां सर्व्वां लोकानाम् खकेव भाषा र्कमेवेाचा- रणम् चासीत । पचखात् लाकाः पूव्वेदिशि भ्बमन्तः श्नियरोा देश्य प्रान्तरमेकं पाप्य तच न्यूषुः। तदा परस्परं मन्तवाञ्चक्रः, खागच्छत, वयं ९ ङ्टकानि निम्माय वह्किना दादयामः रुत्न तेषां पाषाणानां विनि- मयात् इष्टकानि बभ्वः चरणस्य विनिमयाच श्लिजतु बभुव । ततः परं कथयामासुः, खागच्छत, वयं खाथं नगरमेकं गगणस्यशिं पाच्च- ४ ग्य हमेकच्च निभ्मिमीम द; ततोऽस्माकं कोत्तिं भविव्यति किञ्च वयं सन्न॑स्यां एयिव्यां न विकारिष्यामदहे । अनन्तरः ते मानष्ा यन्नगरं प्रन ५ निम्मिमत, तद् वौ त्तितुं पररमेश्वरोऽवरूरोादह । परमेशखरः कथयामास, ९ पशत, सन्व॑घाम् खतेघाम् र्का जातिः भाषा चघाम् रका, ते कम्मेरख- स्मिन् पवत्तन्ते; इदानीं यद्यत् कत॑मिच्छन्ति, तस्मात् न निवत्तिष्यन्ते। तत्ते कोपि कोवामपि भाषां बद्धं नश्रक्नुयुः तदथम् खागच्छत. वयं 9 धस्त गत्वा तेषां भाषाया भेदं जनयाम । इत्थं परमेशखरेण ते मेदिन्याः सव्वंदिच्त वयकरीन्त ते च नगरनिम्माणात् न्यवन्तन्त। इति र: कारणात् तस्या नगय्या नाम बाजिल् ( अथंता मेद ) इत्यभवत्; वतः परमेश्वरेण सवस्या मेदिन्या भाषामेदं जनयित्वा तसमात् स्थानात् सवेस्थां मह्यां वयकीखन्त ।
शमा वंप्रावलिः। जलाज्ञावनात् पर वत्छरुद्ये गतं सति शमो १० वत्सर प्रते वयसि अपाच्तदनामा तस्य पुच्चोऽजायत। तस्य जन्मनः परं ९९ म् पञ्चष्तानि वघाणि जीवन् पनः पुच्ान पुच्लीञख जनयामास। किच्च अपांच्तदः पञ्चचिंश्दत्सरववसि सति शंलहनामा तस्य यपुच्लो ९९ जच्ञे। तस्य जन्मनः परः अपाच्तद् व्युधिकचतुःपरतानि वधघोणि जीवन् ९९ पुनः परच्चान् युत्त जनयाञ्चकर । ततः एेलदइस्तिश्रदषेवयसि सति ख्व् १५ नामा तय्येकयुच्ा बभूव। तस्य जन्मनः पर श्ेल ह् व्युधिकचतुःशतानि ९५ वाणि जीवन् पुनः त्लान पुच्चीख जनयाञ्चक्रं। तत वरः चतुस्तिंश्रद- १९
16
१२ अध्यायः | अदि पुस्तकं | १७
९७ वयसि सति पैलगनामा तस्य पुत्तो जच्ञे। तस्य जन्मनः परम् स्वर् चिंशदधिकचतुःशतानि बघाणि जीवन् पनः पुच्चान् पुच्चीखाजनयत्। ९८ ततः प्ैलगच्लिं्रदषेवयसि सति रियुनामा तस्येकः पुत्चोऽजायत । तस्य १९ जन्मनः परं पेलग् नवाधिकव्व्रतद्दयं जीवन् अपरयु्ान् पुचचीचख ९० जनयाच्चप्र । तता रिम्वोादाचिंश्दयेवयसि सति सिरूग्नामा तस्येकः २९ यु्लोऽजायत । तस्य जन्मनः परं रियुः सप्ताधिकश्तद्यवतसरान् २२ जीवन् अपरान् पुच्लन् युच्लौखाजनवत्। ततः सिरूगस्तिंशदषेवयसि २३ सति नाद्ारनामा तच्येकः पुच्लाऽजायत । -लस्य जन्मनः पर सिरूग् देशते २४ वत्सरान जीवन् अपरान् पुच्ान् पुच्लीख जनयाञखकरो। अधरः नाहार ९५ ऊनचिंश्दत्सरवयसि सति तेरहनामा तस्येकः पुत्चो जे । तस्य जन्मनः परं नादार् ऊनविंश्ाधिकशतं वत्सरान् जीवन अपरान् ९९ यु चान् पुच्चीश्वाजनयत्। अपरं तेरहस्य सप्ततिवत्सरवयसि सति इत्राम् नाद्धार् हरण नामानः तस्य चयः पुच्ला जलिरः। ` ९७ तेरदइस्य वंशा वौलिः। तस्य तरस्य युच्ला इत्राम् नाद्ार् ारण। २८ ारणः पुत्तो लेष्ट् किन्तु हारण अत्मनः पितुः तेर इस्याग्रे खजन्मस्थाने ९९८ कंसूदीधानाम् ऊर्नामक नगरे प्राणान् तत्याज । अनन्तर इत्राम्- नादरो ब्यृदतुः इत्रामा जायाया नाम सारी, नाद्यो जायाया नाम मिल्का | सा नाद्रा जाया मिल्का हारः कन्धासीत् सहारण ` मिल्कायिष्कयो जनक असीत् । २० सासारी बल्याभवत्, तस्या अपत्यं न जातम् । अनन्तरः तेरु इत्राम् ३१ पच हार णः पुच्छं लाट नामकं पोल्रम् डनामा जायां सारीनामिकां पुच्च- बधुच्च ग्टदीतला कस्दीयानाम् ऊरनामकनगरात् किनानरदष्म् उदिश्य ६२ गच्छन् ारणनगरीं पाप्य तत्रैव न्यवसत् । ततः परं तेर स्तस्मिन् रणि नगरे तिन् पञ्चाधिकष्रतद्वयवत्सरवयसि प्राणान् अत्यजत् |
क १९ दाद् श्णःध्यायः। १ दून्रामं प्रतोञखरस्याशोव्वेदनं ४ त्रासा दारणगमनं € किनानदेे तस्य थमणं ९० दुभिच्कारणात् तस्य मिसरगमनं ९४ दत्रामा जायाया राज्ञा ग्रदणं पुनस्स दानच्च।
९ ततः परम् परमेखर उत्रामम् खाचचक्ते, त्वुं खदेशं ज्ञातिं कुटम्बं =, = + » र न क ~ ध ॥ ९ पेटकण्टदञ्च परित्यज्य यं दशमहं त्वां द्यामि, तं देशं व्रज | दं
7 1
१८ च्छादि पुस्तकं । १२ ध्यायः ।
त्वत्तो महाजातिमेकाम् उत्पाद्य तुभ्यं खआाशिषं प्रदास्यामि, तेन त्वं विख्याता मङ्गलदाता च भविव्यसि। अपरं ये तुभ्यम् आशिषं ददति,
दं तभ्य अशिवं दास्यामि; ये तुभ्यम् अभिशपं ददति, तभ्योऽदहम
अभिशाप दास्यामि, तत्तो मेदिन्याः स्वं वं प्राञ्च अशिषं प्रा्यन्ति ।
अनन्तरम् इत्राम् परमेशखर्स्यान्ञानुसारात जगाम); तदा लोट् च तेन सहिता जगाम; इत्रामोा हारुणनगरात् गमनकाले पञ्चसप्तति वत्सरवय असीत् । रव्यं इत्राम् सारीं जायां भ्राटपच्तलाटः इारणि पापं खीयसच्ितधनच्च दासदासीनिवदइञ्च समादाय किनानरशं पति याचां कत्वा तं दशं प्राप्तवान।
अनन्तरः तस्मिन् देशे भ्रमन् शखिमस्थानस्य समोपस्ितं मारि- प्रान्तरं प्राप्तवान् ; तदानीं किनानीयलाकासतस्मिन् देशे न्यवसन् |
ततः परमेश्वर इत्रामं दशनं दत्त्वा जगाद, तव वश्य रेशमिमं दास्याम्यहं ; अत इत्राम् तस्मिन् स्याने दशनदातारं परमेश्वरम् उदिश्य यज्ञवेदि निम्मितवान्। पश्चात् स तत्स्थानं परि त्यज्छ बेयेलः पुव्वदिश्ः प्वेतं गत्वा दरव्यं स्थापयामास ; तस्य पचिम बेल्, पुव्व॑दिशि अयनगर- मासोत्; तत्रापि परमखरम् उदिश्य यक्वेदि कत्वा तस्य नान्नि षाथ- याच्चकर। ततः परम् इत्राम् भ्रमन् तता दत्तिणदश गतवान् ।
तदानीं तस्मिन् देश दुभिंच्तस्य जातत्वात् इत्राम् मिसरुदशे प्रवस्तं याचां चकारः; यतः किनान्रेे दुभिंच्तम् अतोव वदघे। अनन्तरं मिसरदेशं प्रवेष्टुम् उद्यतः सन् इत्राम् निजजायां सारं बभाषे, पश्य, त्वं दुं सन्दरीत्यद्धं जानामि। ख्तत्कारणात् मिसरीयलाकास्तां दृटा मदीयजायति विज्ञाय मां इत्वालत्वां जोवन्तीं स्थापयिष्यन्ति। अतर- वादं विनये, त्वं मम भगिनीति वद, तेन त्ववा मम मङ्गलं भविव्यति, तया मम प्राण रच्िष्यन्ते।
अनन्तरम् इत्रामि मिसर पविष्े मिसरीयलोाकासां नारीं परम- सुन्दरी ददृशुः । अपरः राज्ञाध्यत्तास्तां निरीच्य राकः साच्तात् तां प्ष््रसुः; ततःसानारी रार ग्टहम् आनिन्ये । तदा तच्निमित्तंन्टप स्त्रामं समादटव्य तस्मे गामेषगर्दभगदभीमदाङ्गादीन् दासीदासं ददो। किन्त सारी इत्रामा भाव्या, तस्मात् परमेशो राज्ञः सप- सिविारस्य महज्ञशं घटयामास। अता राजा तम् इत्रामम् अह्कय
नभाषे, मया सह त्वया पिं यवदतं? रषा मम जायेति कुतो मद्यं 18
+
९ |
१९
१२
४ |
१९४ ९४५ १९
९७ ९८
१९ अध्यायः। सादि पुस्तकं । १९
९८ नावादीस्ं ? इयं मम भगिनीति कुताऽवादौः? येनाहं तां विवेष
९० प्टद्ोतवान्; इ्दानींत्वंतां तव जायां ग्टद्ीत्वा याहि। तदा राजा-
€ ~ । ज्या भ्टत्या सव्वखेः साद्धै तं तदीयजायाञच्च यरटजन।
१३ चयोादशाऽध्यायः। १ इूत्रामालारख मिसरदेण्णाद् गमनं, तेषां पश्यपालकानां विराधः १० लाटः सिदाम्- गसनं ९४ दत्रामं प्रतोखरस्य प्रतोज्ञा च। ९ तदनन्तरं इत्राम् निजजायां लोटच्च सकंलसम्मत्तिच्च ग्टदीत्ामिसरः ९ प्रस्थाय दच्िणदेश्रं प्राप्तवान्। स इत्राम् पशुभिः ख्णरूपयेख अतीव रे धनवान् असीत् | पश्चात् स पूव्नयाचानुसारेण दच्िणस्माद् बेयेला दिशं गच्छन बघयेल्खयेा मध्यवत्तिनि यस्मिन स्थाने तस्य दूष्यं सापित- ४ मासीत्, तत् स्थानम् उपस्थाय पूव्वै खनिभ्भितायाः यज्वेद्याः सन्निधो ५ परमेश्वरस्य नाम ग्टदीत्ा प्राथंयाच्चक्रो । अपरम् स्त्रामः सङ्गी यो लोाट् तस्यापि अड्मेषगादू ष्याणां विद्यमानत्वात् तस्मिन् देशे तयोः € सवासो न समपद्यत । तयः प्राज्यसम्पत्तेः सम्भवात् सवस्तु ता न ७ ्कतुः। यत इत्रामः पशपालकानां लाटः पशपालकैः साकं परस्पर विरोधो बभूवः; तदानीं तस्मिन देशे किनानौयाः पिरिषीयाच मानुषा र न्यवसन् | अत इत्राम् लाटम् अवदत्, अददं त्वां विनये, त्वं ममज्ञातिः त्वया मचा तव पशुपालके मम पश्पालकैश्च साद विरोधा न भवतु ९ तव सम्मुखे किं समस्तदष्ो नास्ति? अतसं विनये, त्वं मत्तः एक् भव त्वं वामं यादि, अदं दच्िणं यामि; यदा त्वं दचत्तिणं याहि, द्धं वामं यामि। ९० तदा लोट् नेचे उन्मील्य ददश, सोयरयावत् यदन नद्याः सकल प्रान्तरं परमेखरस्य उद्यानसमानं मिसरदेग्ररव तस्य सर्व्व जलं
गिं (ख ज~ ॐ म, १. ९९ भवति; यतस्तदानौं सिदरोमञखमसे परमेश्सरेण न नाशित । अमा
लाद यदनः सकलप्रान्तरं मनोानीतं छत्वा पुव्वेदि षं प्रति प्रतस्ये; स्व्यं
१८२तो परस्परं टयक् बभूवतुः। अपरं त्राम् किनानदेष्ेन्युवास; किञ्च
लाट् ततप्ान्तरस्थितानां सर्व्वघां नगराणां मध्ये सिदरोम नगरस्य समीपे
१३ दूष्यं स्थापयामास । तसय सदमे लाका अतीव दुष्टाः परमेश्वरस्य
गोचरे मदापापिषाश्चाभवन।
९४ इत्थं इत्रामा लोटि टयक भते सति, पर्मश्र रत्रामं बभाषेत्व नेच
19
२० व्यादि पुस्तकं । १४ खध्यायः।
उन्मील्य स्थानादस्मात् उन्तरदच्तिणपूव्वपञ्छिमान् वीच्तख। त्वं वावद् १५ दूरं जुं श्रोषि, तावतीं भूमिं चिरकालाथं तुभ्यं तव वंश्य च दास्यामि । अपरं एथिव्या धूलिवत् तव वंश्र बद्धयिव्यामि; यदि कञ्छित् १९ एथिव्याघलो गणयितुं श्रत, तदि तेन तव वं गणयिव्यते। उन्तिष्, ९७ द् शस्यास्य द्यं विस्तारच्च मम, तावतीं भूमिं तुभ्धं दास्यामि । तदानीम् १८ त्राम् दूव्यमृत्थाप्य हत्राणः समीपस्थितं मस्बीनामकं प्रान्तरं गत्वा न्युवास, किञ्च तच परमेशरम् उदिश्य यज्ञ वेदिः निम्ममे |
€ =. [ १४ चतुद शाऽ्ध्यायः | १ चतभि नेर्पतिभिः साड पञ्चानां भपतोनां यद्धं ९६३ लाखा लाठनं परदस्तगतत्व
दूत्रामा पनमाचनं १७ प्रत्यागमनकालं सिदामा राज्ञा मलकोषेदकराज्ञख साक्ता- तकरण तस्य कथाकथनचञ्च।
च्यनन्तरं शनियरोऽम्राफल् नामका राजा, इल्लासरोऽरियाकनामकोा ९ राजा, खलमः किदलवेोामनोामकोा राजा, अन्यजातीभ्तिदियलनामको र राजा, चेते सिदोामोा विरानान्ना राक्ता सादं अमाराया विशनान्ना राज्ञा साजै, अदमावा शिनाननाघ्रा राजा सादं, सिवोविमः शिमेव- नान्ना साना सा, सोवराऽथेता विलानान्ना राज्ञा च साड" युवुधः | तच सन्य सिदीमः प्रान्तरेऽ्थता लवणसागरेऽमिलन्। यस्मात् ते द्वाद- द शए्वत्सरान् यावत् तस्य किदलायोमरुभूपतेवंश्यीभूताः सन्तस्त्रयोदण ४ | वत्सरे तस्यावश्ए अभवन् | रूतत्कारणात् चतुद वत्सरे किदलायोा- ५ मरराजा निजसद्धातरै राजभिः सद्ित आगत्य, अस्तिरोतक्रगेयिम- दशौयान् रिफायीयलाकान हामद्शौोयान् सुघीवलाकान् एएविकिरि- € यांयविमरेश्ीयान् र्मीयलाक्ान् ख्लपारणप्ान्तरं यावत् सेयीरपनव्व॑त- निवासिना इदारीयलाकांश जिगाय। अपरच्च तें तसात् पराद्य ऽ खशमिस्पटाऽयेता कारे मध्येन गत्वा, अमालेकीयलाकानां छतसं देशं इत्ससान् तामर निवासिन डमोारीवलाकान् पराजिग्युःअतरणव सिदोा- मेराजा, अमाराराजां, अदमाराजा, सिवायिमराजा, विला खथेत ल सायरराजा, चमे पच्च राजाना मिलित्वा ण्लम् दशस्य किदलायोमर- साजेन साधं, अन्यजातीयानां तिदियलराजेन साद्धं, शिनिवरोऽस्राफ- ल्राजेन सां, इत्वासरो अरिवाक्राजेन साध, सिदीमप्रान्तरे युधं कत्तु मारभिरे। तदा तस्िन् सिदोम् प्रान्तरे शिलएजतेः खातानि खासन्, ६५,
20
१५ अध्छायः | अदिपुसतकं। २९.
ततः सिदोममाराराजान पलायमाना तेषां मध्ये पेततुः शेषाख ९९ पर्व्यतं पत्यपलायन्त । तस्मात् ते सिदोममारयोाः सव्व सम्पत्तिं भच्यद- ६२ वाणि च लोठयित्वा प्रतस्थिरे। अपरम् इत्रामा भ्ाटपुन्चं सिदोाम- निवासिनं लाट तदीयां सनव्वसम्प्तिच्च निन्युः । १९ तदानीम् खकः पलाख इत्रीयम् इत्रामं वात्ताम् अवदत्, तदा इत्राम् इष्कोल अनेरश्च भ्राता डमारीयस्य मस्ीपान्तरे न्यवसत्; इत्रामस्ते ५४ च सहाया आसन । शच॒मिः खोयम्राटपुच्लो टत इतिवात्तै रुत्व त्राम् खश्टहजातान् अद्ादश्णधिकश्तचयशित्तितभ्ययान् सुसच्नान् ५५ छृत्वा शतचरणा पञ्चात् धावित्वा दान्नगरु यावत् गतवान् । अनन्तर खभ्टव्यान् दिघा विभज्य रजन्यां वैरिणः प्रति आचक्रमे; तता दम्मे- १९ षका वामस्थितं हावानगरं यावत् तेषां पश्चात् अधावत् | ततः सव्वं- सम्पत्तिं खम्पाटपुच्लं लाटः त सम्प्रत्तिच्च यावितः सव्यान् लोकां परा- वत््यनिनाय । । ९७ इत्यं इत्राम् किदिलायोमरं तस्य सहावभूपतोंच्च जित्वा प्रद्यागत- वान् ; तदा सिद्धम राजा तं सात्तात् कत्ते वीप्रान्तरम् अथतोा ९८ राज्ञः प्ान्तरं उपतस्यो । अपरच्च सव्वौपरिस्येच्वरस्य यदा मलकीषे- दकं नामा शएलमेा राजा पूपान् बाच्तारसच्च नीत्वा इत्राम इव्याशिषिं १९ जगाद, गगण्यियेः खामी सव्वापरिस्थ इंशखर इनत्रामा मङ्गलं २० करियात्। स्वापरिस्थ रंखसे धन्यो भवतु, स तव वेैरिणस्तवेव हस्ते समर्पितवान्; तदानीम् इत्राम् सर्व्मबव्याणां दशमांशं तस्मे ददौ, ९९ अनन्तरः सिदामा राजा इत्रामम् अचत्ते, त्व सव्वां सम्पत्ति उटदहाश ; २२ किन्तु लाकान् मह्यं रहि । तत इत्राम सिदोमोा राजानं प्रत्युवाच, गगण- मेदिन्योः खामिनः स्वापरिस्थितस्य परभाः परमेखरस्य नाम्ना पमान २२ कथयामि, मम युवलोाकें यद अभाजि; अपरः मम सहकारिण नेर इव्काल् मसि, खतेषां यो भागः प्राप्तव्यस्तं परित्यज्य यद्यदस्ति तत् २४ तवेव तितु । चदम् इत्रामं धनिनं अकावेम्, णतां कथां यथा न वच्छसि तदथं त्वदीयमेकं चं उपानदन्धनरच्लं वा नाहं ग्रदीव्यामि
क १५ पच्चद् श्ञष्ययः | ९ दूत्रामाऽपत्यं दातुं तद्पत्याय किनानदेश दातुम् दञखरस्य प्रतिज्ञानं दृञ्रम् दिश्य टत्रामा बल्िद्ानञ्च। 9
[प + ॐ 8.4 ५ श्तद्घटनासु सतीषु परमश्र इत्राम खप्रदहव दशन दक्वा वाच.
2
२२ अादिपुस्तकं । ९५ अध्यायः ।
मेतां बभाषे, हे त्राम् मा मैषीः अदं तव फलकरूपो मदहापारि- ताषिकरूपञ्च। तत त्राम् प्र्यूचे, दे पभो परमेशखर त्वं मह्यं किं दास्यसि? अहं खयम् अनपत्यः किञ्च रख्तददम्मेषकौयदलीयेषरनामकोा मम गरदहस्य नाधिकारी विद्यते । सत्राम् पुनरवदत् पश्य मह्यम् पन्यं नादाः सुतरां मम ग्टहजातः कापि जना ममेोत्तराधिकारी भविव्यति । तदानों परमेशखर इत्रामं षति इति कथां कथयामासस जनस्वदीयोात्तराधिकारी न भविष्यति ; किन्तु यत्तवौरसपुत्चो जनि- ष्यते सरव त्वदीयोत्तराधिकारी भविष्यति । अनन्तरं स तं बह्िशा- नीव जगाद त्वम् अन्तरीच्तं निरीच्य वदि नच्तचाणि गणयितुं शक्रोषि तदि गणयन् न्रूदि । साऽपरमपि कथयामास, णतादृश्स्तव वं भवि- प्यति; तदानीं तस्मिन परमेशखरं विशखसति सति स तस्य विशसनं पुखाय गणयाञ्चकार | ततः परमेश्वर स्तस्मे कथयामास ; यस्त्वाम् र्नं दषम अखधिकारयितुं कस्दीयानाम ऊरुनगराद अनिनायसरव पर- मेश्वरोाहम्। तदा स बभाषे, ह प्रभो परमेशखर अमेन दशमधिकरि-
व्यामीति कथं ज्लास्यामिः परमेश्चर अचचकच्ते त्वं चिह्ायणं गोावत्समेकं चिदहायणं कागीमेकां चिद्ायणं मेषमेकच्च पुनः कपोातमेकं पारावतमे-
कञ्च मां निकषानय । ततः स तान् पशून् तस्य समीपम् अनीय द्धिख- ग्डो लव्य खरडेकस्यागेऽन्य खण्डं नि द ; किन्तु वि दङ्ान् न दि खण्डी चकार। अनन्तरः दिंखविदहगेषु तेषां म्टतपश्रूनाम् उपरि पतत्सु इत्राम् तान् अपसारयाञ्चकरो। तता दिनकरस्यास्तकाले इत्राम् अतीव निजितः सन् अन्धतमसभयेनाक्रान्ताऽभूत् । तदानीं परमेखर इत्रामम् उवाच लव सन्तानाखतुःप्रतानि वर्षाणि परद्र प्रवत्स्यन्ति दास्यं कम्म॑कु्वाना केशं भेच्छन्ते च निश्ितमिदं विदि; किन्तु यच्नातीय लोकाः तान् दास्यं कम्मे कारयिष्यन्ति तानदं दण्डयिव्यामि; ततः परः ते प्राज्यं विणं ग्टड़ीत्वा तस्माद् देत् निगमिव्यन्ति। अपरं त्वया च्तेमेण युव्वेयुरुषाणां सच्निधिं गमिष्यते अतोवजरताशसण्नं लघयते । अपरञ्च तव वंशौोयञ्च- तुधैःपुरुष र्नं देशं प्र्यागभिष्यति; यत इमेारीवलाकानां टजिनमद्यापि सम्पणेत्वं न व्रजति। स्तं गते सवितरि तमिखे च सति तयोः खण्ड- श्ेण्येो मध्येन चु्लीधूमा वङ्किप्रदीपश्च चेलतुः । अपरं तस्मिन्नेवाहनि परमेखखर इत्रामा साकंनियमं निर्णीय कथयाञ्चकार खतां मिसरीय-
९ 9 १९ १२
१३ 1
१९४
१८
सरितम् आरभ्य पराब्राभिकां हतं नीं यावत् केनौयानां किनसी- १९
2
१६ अध्यायः । आदि पुस्तकं । ९३
९० यानां कद्मानोयानां दत्तीयानां पिरिवौयाणां स्फियीयानां स्मो- ९९ रौयाणां किनानोयानां गिगासी यानां विवूषीयानाञ्च निखिलान् देष्णन् तव वंशवाहं दास्यामि।
श भ १९ षाडशाऽध्यायः। ९ साय्या दूत्रामद्ाजिरयेारद्धाद्ः ४ खामिन्या दुःखमनभय इहाजिरायाः पलायनं दूखरान्ञया तस्याः प्रत्यागमनच्च।
५ तस्येत्रामा जाया सारी बन्यासीत् किच्च मिसरीया इाजिराना-
₹ मिका तस्या द्स्येकासीत्। ततः सारी डत्रामम् अवदत् परमेखरेणाहं
बन्ध्या कछ्तास्मि ततोहं तवां विनये तवं मदीयामेनां दासीमुपगच्छ, तेना
३ तस्याः प॒च्चं पा्यामि ; तदा इत्राम् सारीवाक्ात् तदङ्गीरतवान् । तद्
किनान्देष्र इत्रामः प्रवासस्य दशवष गतेषु तस्य जाया सारी तां मिसरीयां इाजिरां दासीं नीत्वा खखामिनम् इनत्रामम् उदादहयाञ्चकर |
४ अनन्तरम इत्ररमि हाजिराम् उपगते सा गसिणो बभव); किञ्च
सखकीया गभाऽभवत् डति विज्ञाय सा खखामिनीम् अवमन्त॒म् खार-
५ भत। ततः सार इत्रामं बभाषे मां प्रतोत्यन्यायस्य फलं तुभ्यं भवेत्;
मयायाखीया दासी तव कोड दत्ता साधुना निजगभे विदित्वा माम-
ई वमन्धते; परमश्चरण्व त्वां माञ्च विचारयतु । तत त्राम् सारी जगाद
पश्य सा दासो लदौया तवैव इस्तगतात्ते; त्वदिच्छानुसारेण तां पति
व्यवद्धरु; तदा सारी इाजिरां प्रति काठिन्यं यवजदहार ततःसा तस्याः
° समीपात् पलायाच्चको । ततः परमेखखरस्य दूतः शूरः पथि मध्येप्रान्तरं
कस्यचित प्रखवणस्य समीपे तां निरीच्छ पावाच, ङे साय्या दासि
८ इाजिरे, त्वं कुत